Blog Kieleckie

Ulica Malików łącząca ulicę Batalionów Chłopskich z ulicą Piekoszowską na pewno nie jest tym miejscem, które odwiedzają wszyscy mieszkańcy Kielc. Kto nie ma tam interesu, ten tam nigdy nie pojedzie, bo i po co?  Malików jest częścią Czarnowa i wraz z Czarnowem został wcielony do Kielc 1 stycznia 1966 roku.    Wszyscy tutaj się znają? Przynajmniej tak było do niedawna. Część ulicy Malików zachowała do dzisiaj dawny charakter, o czym świadczy stara, drewniana zabudowa. Kto chciałby zobaczyć, jak dawniej mieszkało się w Kielcach i okolicy to ma jeszcze szanse. Zapewne w najbliższej przyszłości ulica Malików zmieni swoje oblicza, bo taka jest kolej rzeczy. Do granicy ulicy dotarły już nowoczesne Kielce ze swoją deweloperską architekturą. Malików przecina linia kolejowa łącząca Kielce z Częstochową. Wiadukty kolejowe nad ulicą to największe budowle inżynieryjne w tym miejscu. Zostały wybudowane w okresie międzywojennym sądząc po architekturze i stanie technicznym wiaduktów , a

Jeszcze nie tak dawno na terenie Kielc istniało kilka czynnych kamieniołomów. Wszystkie z nich to obecnie rezerwaty przyrody nieożywionej . Największym z nich jest rezerwat przyrody Wietrznia im. Zbigniewa Rubinowskiego . W skład rezerwatu wchodzi wzniesienie Wietrznia o wysokości 312 m n.p.m. oraz obszar Międzygórza .  Dawniej były to trzy kamieniołomy: Wietrznia , Międzygórz , Międzygórz Wschodni eksploatowane w latach 1893-1974. Po dawnych kamieniołomach pozostały tylko nieczynne wyrobiska. Kielce w okresie międzywojennym, głównie dzięki tym kamieniołom oraz Kadzielni , zyskało miano czołowego producenta wapna w Polsce. Funkcjonowanie tych kamieniołomów miało jednak niekorzystny wpływ na mieszkańców miasta. Plagą przedwojennych Kielc było permanentne zapylanie pyłem wapiennym, które odczuwano wszędzie, ale wyjątkowo na trasie transportu wapna z kamieniołomów do stacji kolejowej Kielce. / zdjęcia wykonano 22 sierpnia 2013

Zdrojowa , Źródłowa vel Źródlana to nazwy kieleckich ulic, które muszą mieć z sobą coś wspólnego i to nie tylko w sferze semantycznej.    Nazwy tych ulic wskazują, że gdzieś w tym miejscu musiało znajdować się źródełko? Jeżeli tak było w rzeczywistości, to jest ono tam dalej, a ciek wody został skanalizowany pod ziemią.  Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, bo na terenie Centrum Kielc takich ukrytych cieków kilka by się znalazło. Ulica Zdrojowa łączy, podobnie, jak ulica Kopernika , ulicę Kościuszki z ulicą Źródłową . Na krótkim odcinku, od strony ulicy Kościuszki, jest to tylko pieszy łącznik. Ulica Zdrojowa została wytoczona w tym samym czasie, co ulica Kopernika. Zabudowa ulicy pochodzi w dużej części z okresy międzywojennego. Dla miłośników modernizmu coś by się tutaj znalazło. Od ulicy Winnickiej do ulicy Kościuszki jest to ślepa ulica, ale dwukierunkowa. Od lutego tego roku ulica Zdrojowa na odcinku od ulicy Winnickiej do ulicy Źródłowej to ulica jednokierunkow

Ulica Kopernika łącząca ulicę Kościuszki z ulicą Źródłową ma prawie sto lat. Tuż po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku rozpoczęła się zabudowa terenów rolnych między ulicami Kościuszki i Źródlaną. Teren zaczął wypełniać się willami i nowymi ulicami. Jedną z nich była ulica Kopernika.  W 1929 roku wybudowano przy ulicy Kopernika gmach do którego w 1930 roku przeprowadziła się średnia Szkoła Handlowa Stowarzyszenia Kupców w Kielcach. Podniosło to rangę ulicy, jak i całej dzielnicy. Budynek, który obecnie zajmuje Zespół Szkół Ekonomicznych im. Mikołaja Kopernika to jeden z najstarszych istniejących budynków zlokalizowanych przy tej ulicy. Ulica Kopernika leży w Centrum Kielc , które zostało rozszerzone w 1932. Stało się to przy okazji uchwalania miejscowych przepisów o wznoszeniu i naprawie budynków nieogniotrwałych. Rada Miejska Kielc wyznaczyła wtedy nowy obszar Centrum, który wyznaczały: od zachodu: ulica. Młynarska (obecnie Mielczarskiego) i tereny Huty Ludwików od w

Kielecka ulica Tadeusza ma swój początek w drugiej połowie XIX wieku. Powstała wtedy w Kielcach dzielnica z bazarem jako centralnym punktem. Jedną z ulic odchodzących od placu Bazarowego była ulica Tadeusza.   Władzę w owym czasie piastował w Kielcach gubernator Aleksander Nikitin Leszczow (od 23 kwietnia 1871 do 5 lipca 1884), więc oficjalnie była to ulica Tadeusza, a dla Polaków ulica Tadeusza Kościuszki.  Przemianowania nazwy ulicy Tadeusza na Tadeusza Kościuszki dokonała Rada Miejska Kielc w 1917 roku. Architektoniczno - urbanistyczny kształt zabudowy ulicy Tadeusza Kościuszki, jaki dzisiaj możemy podziwiać, powstał w okresie międzywojennym XX wieku. Od tego czasu niewiele tutaj zmieniło się. / zdjęcia wykonano 22 sierpnia 2013 roku /